Ben nu zowat halverwege het schiereiland.
Guerrero Negro, op het eerste zicht niet echt een interessante stopplaats.
Cultureel valt hier weinig te beleven. Juist wat stoffige straten opgemaakt in het klassieke dambord patroon (quadras). Geen Zocalo (centraal plein), geen architecturaal hoogstaande gebouwen noch ander in het oog springend centraal punt.
Het enige wat hier voor centrum zou kunnen doorgaan is de Blvd. Emiliano Zapato, een straat waarlangs praktisch alle winkels, resto's en hotels liggen.
En toch... Van februari tot april is dit één van de trekpleister voor walvisspotters. Elk jaar trekken de zeezoogdieren van Alaska tot hier (ca. 11000km) om in de nabijgelegen Laguna Ojo de Liebre, kleine walvisjes (???) te baren. Halverwege de jaren 1800 werd hier op de walvissen gejaagd (olie). In de laguna ligt een gezonken walvisjagersschip 'El Guerrero Negro' (De zwarte Krijger). Vandaar de naam van de stad.
O.K., verkeerde seizoen dus... Wat nog? Saltworks: de grootste openluchtzoutmijn ter wereld. Goed voor 9% van ' werelds zoutproductie. De bestaansreden van deze in 1957 opgerichte stad. Te bezoeken, met een lokale gids en verder Las Dunas de Soledad. Een eiland van zandduinen.
2 opmerkingen:
jammer van de walvissen!
Ja wist dat eigenlijk wel op voorhand. Zal nog 's moeten terugkomen... Groeten Simon
Een reactie posten